In de editie van het NJB van komend weekend staat een door Coen Drion geschreven Vooraf. Hierin gaat hij in op inspanningsverbintenissen (efforts obligations), en de vraag hoever zij strekken. Dit aan de hand van de actualiteit.

In Engelstalige contracten gaat het om verschillende soorten efforts. Van de strengste maatstaf is sprake bij best efforts. De schuldenaar moet alles doen, mag niets nalaten en mag geen kosten besparen. Om een (veel) lichtere maatstaf gaat het bij de best reasonable efforts. Onduidelijk is intussen hoe streng de betreffende maatstaven bij die verschillende soorten efforts nu eigenlijk precies zijn. Dit zeker wanneer een rechter moet beslissen aan de hand van een continentaal-Europees rechtsstelsel. In het VK is er maar een beperkte reikwijdte voor de goede trouw respectievelijk redelijkheid en billijkheid.

Drion gaat in dat kader in op het vonnis in de klimaatzaak van (onder meer) Milieudefensie tegen Royal Dutch Shell (‘RDS’) en op de kortgedingzaak tussen de Europese Unie en AstraZeneca.