Bij het afscheid van Grietje in een zaaltje in Café De Sleutel (foto SvS, iPhone 7)

Maastricht. Vooraf. Van de tekst van dit blogbericht bestaat ook een versie met fraaie foto’s. Deze versie lees je HIER. (Om technische redenen konden deze foto’s niet in dit tekstbericht zelf geplaatst worden.

 

Fokko & Grietje

De Groninger faculteit heeft meer dan veertig jaar twee steunpilaren gehad: Fokko Oldenhuis en Grietje de Jong. Onlangs hebben we – op indrukwekkende wijze – afscheid genomen van Grietje. Op deze blog is daar op 14 januari een bericht aan gewijd.
In juni 2016 namen we afscheid van Fokko. Van dat afscheidssymposium is onlangs een mooie bundel verschenen bij Boom Juridisch (Kwaliteit in het aansprakelijkheidsrecht).
Het begin van mijn eigen bijdrage aan deze bundel deel ik graag met de lezers van deze blog.

 

Sodemieter op!

Sodemieter op met je expertise!… Dat zei hij …. De brave, gereformeerde Fokko Oldenhuis. Hij zei: ‘Ik ga elke zondagochtend naar de kerk, maar nu zeg ik, NAM sodemieter op met je expertise!’ Dit zijn de eigen woorden van Fokko, zoals opgetekend in het interview gepubliceerd in het studentenblad van Diephuis.[1]

Als je een Groninger echt kwaad wil hebben dan moet je aan zijn land komen, aan zijn huis. Fokko was dus echt kwaad, niet over zijn eigen schade maar over de behandeling van zijn mede-Groningers uit Huizinge, Middelstum en al die andere plaatsen waar de gaswinning tot grote maatschappelijke, economische en menselijke drama’s heeft geleid. Fokko heeft in 2015 over deze thematiek een prachtig stuk gepubliceerd in het NJB samen met enkele andere Groningers. Het stuk van Fokko is state of the art en gedreven. Dit is de nieuwe Oldenhuis! Oldenhuis ontketend!

Toen ik Groningen verliet in 1989 liet ik een heel andere Oldenhuis achter. De bescheiden noeste werker uit het vooronder, gelijk hij zelf altijd zei. In het PDF-bestand van deze tekst is een foto opgenomen die gemaakt is op de avond van Fokko’s promotie op 31 oktober 1985. Daarop zie je hem in de gereformeerde feestzaal in Zuidhorn in de typische Oldenhuis-outfit van die tijd: blauwe blazer altijd onder het krijt, keurige das en z’n onafscheidelijke Alpino pet en van die fietsklemmen om zijn broekspijpen. 

Een jaar later was hij paranimph bij mijn promotie, 5 juni 1986.[2]

 

Wat is er gebeurd?

De Nieuwe Oldenhuis is opgestaan. Hij heeft het vooronder verlaten en is aan de helmstok gaan staan. Hij is nu de Onderkoning van het aansprakelijkheidsrecht (net onder Hartlief).

Hij zet de toon met zijn jaarlijks Oldenhuis symposium, waar iedereen die er toe doet op het terrein van het aansprakelijkheidsrecht aanwezig is. Sprekers uit het hele land weet hij te trekken tot en met leden van de Hoge Raad. Hij zoekt de bühne op, niet alleen als geliefd spreker op talloze cursussen, maar ook in de prominente juridische media zoals het NJB. Hij schreef over de Hangmatzaak. Daar was hij – terecht – kritisch over, onder meer in zijn advies in deze zaak, veelvuldig aan gehaald door de A-G Spier die over deze zaak concludeerde. Later is hij gevolgd door Hartlief in zijn noot in de NJ.[3] Hij was richtinggevend (helaas) in de Wilnis zaak met zijn perfect geplande symposium een paar maanden voor de uitspraak.[4] En hij schreef over de aardbevingsschade Groningen met andere Groningers in een special van het NJB in de zomer van 2015.

 

[1] Groninger Civilstenblad, Speciale Editie December 2015, p. 5.

[2] Onrechtmatige daad. Aspekten van de ontwikkeling en struktuur van een omstreden leerstuk. (5 juni 1986. Promotor Prof. mr C.J.H. Brunner) Deventer 1986, 246 pp.

[3] HR 8 oktober 2010, NJ 2011, 465 m.nt. Hartlief.

[4] F.T. Oldenhuis, Begrenzing van kwalitatieve aansprakelijkheid, in: Markante Analyses, opstellen op 17 december 2009 aangeboden aan Mark Wissink, Den Haag, Boom Juridische Uitgevers 2009, p. 113 e.v.