Hoogleraar: leraar die hoog scoort met onderwijs

Zag gisteren (via ‘Uitzending gemist’, mijn iPad Air en Apple TV) Jet Bussemaker in Buitenhof van afgelopen zondag.

Aan de orde was onder meer de focus van universiteiten op publiceren, publiceren en nog eens publiceren. Onderwijs komt of kan erdoor in het gedrang komen. Onderwijs als het ondergeschoven kindje.

Beter onderwijs geven dan menig hoogleraar, maar hoezo zelf geen professor?

Volgens mij al jaren geleden, nog in de tijd dat ik in het Groningse werkte aan mijn proefschrift, was er een plan resp. idee om uitstekende medewerkers die weliswaar niet excelleerden als onderzoeker, maar intussen hartstikke goed onderwijs gaven – beter dan menig hoogleraar – de mogelijkheid te geven, althans het reële perspectief te bieden, om ook hoogleraar (en aldus professor) te worden.

Universiteiten (juridische faculteiten) laten het afweten

Intussen ken ik geen enkele hoogleraar Burgerlijk Recht of Burgerlijk Procesrecht die zijn/haar leerstoel aangeboden gekregen heeft om de reden dat hij/zij weliswaar geen proefschrift met succes verdedigd heeft, doch wel een uitstekende docent is.

Er zijn hoogleraren die het als docent niet goed doen. En er zijn niet-hoogleraren die het als docent uitstekend doen, en (zelfs) beduidend hoger scoren in evaluaties dan hoogleraren.

Volgens mij veronderstelt de functie hoogleraar dat je het als leraar goed doet, hoog scoort.

Oproep aan juridische faculteiten

Neem onderwijs serieus. Als je als rechtenfaculteit wèrkelijk gaat voor geweldig onderwijs, dan voeg je de daad bij het woord. Dan benoem je meerdere excellerende docenten tot hoogleraar vanwege hun kwaliteiten als  leraar. De enige manier volgens mij om te laten zien dat onderwijs wèrkelijk serieus genomen wordt.

P.S. Ter voorkoming van misverstand: er zijn natuurlijk hoogleraren die èn geweldig publiceren èn geweldig goed onderwijs geven.

Sjef van Swaaij, Advocaat bij de Hoge Raad – Sparringpartner voor advocaten (civiel appèl) – Onafhankelijk, eigenzinnig en gedreven – Doctor in de rechtsgeleerdheid

„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)