Tijdens zijn colleges Burgerlijk recht III gaf mijn latere promotor, prof. mr. C.J.H. Brunner (dus: C.J.H.B. resp. CJHB in de NJ), steevast aanwijzingen omtrent het gebruik van de Nederlandse taal. Met deze rubriek,Taallesjes voor juristen, is beoogd om de fakkel over te nemen.
Zich op de Ooijpolder afgelopen zaterdag vanaf het Kops Plateau (foto SvS, iPhone 13 Pro Max)
Noviomagus. In een recente editie van het Nederlands Juristenblad staat een door een civilist geschreven artikel waarin het gaat over een „vereiste die men aan dat oordeel moet stellen .” Fout, want het is vereiste dat. Gelukkig zie ik zulke fouten in geschreven teksten van juristen niet vaak, maar veel te vaak maken juristen zulke fouten als ze spreken. Denk aan ‘het Hof die’ of ‘het arrest die’ (dus: in plaats van het Hof dat en het arrest dat).
Met betrekking tot?
Op 11 februari jl. vernietigde de Hoge Raad in een door mij ingesteld cassatieberoep het hiermee bestreden arrest van het Amsterdamse Hof. MEER In rov. 3.2.5 oordeelt het cassatiecollege:
„Het voorgaande brengt mee dat Earth Concepts haar vordering met betrekking tot de Benelux-merken Earth Water kon instellen tegen Upstream, ook als zij ermee bekend was dat laatstgenoemde de merkrechten in weerwil van het beslag had vervreemd aan EWI c.s.”
Dat ‘met betrekking tot’ is mij te wollig. Beter, want korter, is het om te schrijven wat betreft. Drie lettergrepen in plaats van vijf.
Hoezo c.q.?
Te vaak nog zie ik juristen ‘c.q.’ schrijven, ofschoon zij daarmee, gezien de context, kennelijk menen dat zij met ‘c.q.’ een synoniem gebruiken voor het woordje ‘of’. Die juristen miskennen echter dat ‘c.q’. die betekenis (of) niet heeft. Van Dale vermeldt bij ‘c.q’. dat het gaat om „Latijn” en geeft als omschrijving: „in welk geval, zo nodig, als het geval ertoe leidt”. Bijvoorbeeld: het kan zijn dat de Hoge Raad het cassatieberoep verwerpt, c.q. eiser tot cassatie veroordeeld wordt in de proceskosten van het geding in cassatie. Ik zou hier in plaats van ‘c.q.’ gewoon schrijven: in welk geval.
Mag ik u bedanken?
Welvoeglijk mag het erop gehouden worden dat veel juristen naar het televisieprogramma Buitenhof plegen te kijken. De presentator of presentatrice sluit gesprekken af met ‘Mag ik u bedanken?’. Bij deze vraag echter blijft het. De gast met wie het gesprek gevoerd is, wordt niet daadwerkelijk bedankt. Ik vind dat maar niks. De presentator of presentatrice doet er beter aan om, bijvoorbeeld, gewoon te zeggen: „Dank u wel voor dit gesprek.”, of „Dank voor dit gesprek.”, dan wel „Ik zeg u graag dank voor dit gesprek.”
Onvoldoende gesteld?
In nogal wat uitspraken van rechtbanken en gerechtshoven valt te lezen dat ‘onvoldoende gesteld’ is om tot een bepaald oordeel te kunnen komen. Die formulering heeft de connotatie dat er ten onrechte niet méér gesteld is en laat de partij die de zaak verliest, al gauw denken dat haar advocaat een fout gemaakt zou hebben. Is het volgende niet beter? Op grond van het door A gestelde kan niet geoordeeld worden dat … (zie: F.J. van Velsen, AV&S 2013/8).
Vorige aflevering van deze taalrubriek
Een link naar de vorige aflevering van deze veelgelezen rubriek staat HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
