De lucht boven Noviomagus, heden (foto SvS, iPhone 7)
Tijdens zijn colleges Burgerlijk recht III gaf mijn latere promotor, prof. mr. C.J.H. Brunner (dus: C.J.H.B. resp. CJHB in de NJ), steevast aanwijzingen omtrent het gebruik van de Nederlandse taal. Met deze rubriek, Taallesjes voor juristen, is beoogd om de fakkel over te nemen.
Noviomagus. In HR 8 juli 2016, RvdW 2016, 950 (Tennet TSO B.V. c.s./ABB c.s.) wordt geoordeeld in rov. 4.4.1:
„Een doorberekeningsverweer komt in het algemeen neer op de stelling dat de omvang van het recht van een benadeelde op schadevergoeding als gevolg van een inbreuk op het mededingingsrecht is verminderd naar gelang de benadeelde de schade aan derden heeft doorberekend.”
Het schijnt mij toe dat het minst genomen gerechtvaardigd is om de vraag op te werpen of dat verweer er inderdaad op neerkomt dat „de omvang van het recht” van een benadeelde op schadevergoeding verminderd is.
Immers, dat verweer strekt ertoe dat verminderd is de omvang van de schadevergoeding waar de benadeelde recht op heeft. Het gaat om wat in rov. 4.4.3 van dit arrest wordt genoemd „de te vergoeden schade”. Een subjectief recht bestaat of bestaat niet. Jan woont in een groter huis dan het huis waar Piet in woont. Is daarmee ook de ‘omvang van de eigendom’ – eigendom is het meeromvattende recht dat iemand op een zaak kan hebben (art. 5:1 lid 1 BW) – van eerstgenoemd huis groter dan de eigendom van het huis waar Piet in woont?
Intussen zij onderkend dat het niet een ongebruikelijke manier van zeggen is (dus: de omvang van het recht op schadevergoeding). Het ene schadevergoedingsrecht is het andere niet als het gaat om de inhoud van het betreffende subjectieve recht. Al naar gelang de omvang van de schadevergoeding valt onderscheid te maken.
Ik beweer daarom niet dat het hoe dan ook onjuist zou zijn om te spreken van ‘omvang van het recht van een benadeelde op schadevergoeding’, doch slechts dat wij, juristen, die met precisie moeten schrijven, kritisch moeten zijn en blijven ten aanzien van eigen en andermans formuleringen.
Link naar vorig taallesje
De vorige aflevering in deze serie leest u HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
