Foto SvS (iPhone 5)
Geloof dat het 1998 was. Werkte toen nog in Groningen, bij de Vakgroep Privaatrecht en Notarieel recht.
Mijn promotor, in de NJ aangeduid met “CJHB”, vertelde me de volgende anekdote.
Een advocaat belde hem op en vroeg:
“Weet u nog een briljante student die advocaat-stagiaire wil worden?”
Brunner riposteert
Een tegenvraag stelde Brunner. Hij vertelde me het met glimmende oogjes, en het is Brunner ten voeten uit:
“Moet die student even briljant zijn als u?”
Nog leuker vond Brunner het om te vertellen dat die advocaat toen stil viel, en maar snel ophing.
Lees ook: Pick-Up
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
Reacties
Liesbeth
Heb ik er ook eentje, waar gebeurd: als beleidsambtenaar bij de provincie werden de gedeputeerde en ik ooit verwacht bij de ondertekening van een convenant of zoiets, ergens in de provincie. Voor de organiserende gemeente een belangrijke gebeurtenis en daarom waren er ook enkele raadsleden opgetrommeld. De gedeputeerde en ik reisden elk apart, komend uit verschillende richtingen en ik was er wat eerder dan mijn politieke baas. Raadslid X stapt binnen en geeft alle aanwezigen (stuk of 5) een hand, mij echter overslaand, tot mijn stomme verbazing én irritatie.
“Zo, dan zal ik mij ook even voorstellen: mijn naam is Van Leijen, ik ben van de provincie”, zei ik vervolgens tegen meneer X. X schrikt zichtbaar en mompelt: “Ik dacht dat u de secretaresse van de gedeputeerde was…”
Nou, vooruit, nog eentje dan (van vorig jaar):
Ik ben uitgenodigd om een lezing te geven op het jaarlijkse congres van de Nederlandse Vereniging van Gerechtelijke Deskundigen. Er is een speciale plaats voor mij ingeruimd, namelijk op de eerste rij, net als alle andere sprekers. Tussen 10:00 en 14:00 uur zit ik netjes achter mijn bordje met mijn naam en titelatuur. De afstand tussen mij en de inleider is zo’n 3 meter schat ik. Elke spreker krijgt een introductie van de inleider.
Om 14:00 uur ben ik aan de beurt en de inleider kondigt mij aan: “het woord is aan de heer Van Leijen!”. Als ik opsta wederom een schrikreactie, van de inleider.
Wat bezielt die kerels?