Processtukken, literatuur (Asser-serie) en attendering

Tijdens mijn basisdoctoraal aan de RUG waren delen van de Asser-serie als verplichte literatuur voorgeschreven voor de mooie vakken Burgerlijk recht II en Burgerlijk recht III. Een Asser-deel is hand- en studieboek tegelijk. Tegenwoordig worden op universiteiten studieboeken voorgeschreven die neerkomen op  ‘extra light’-versies van delen uit de Asser-serie. Weliswaar wordt de stof in (zeer) hapklare brokken behandeld, maar intussen is sprake van een ingrijpende verschraling. Deze gaat ten koste van de academische vorming.

Toen ik (wederom aan de RUG) nog promotieonderzoek verrichtte, kocht ik ieder nieuw verschenen deel van Asser-Hartkamp.

Het gezag van de Asser-verbintenissenrecht

In de veertien jaar dat ik nu cassatieadvocaat ben, is er te dezen geen verandering, behalve dan dat het thans gaat om Asser/Hartkamp & Sieburgh. Mijn patroon, Gerbrant Snijders (thans raadsheer in de Hoge Raad der Nederlanden), hield me het volgende voor. Waar je in je processtukken beschrijft wat rechtens (verbintenisrechtelijk)  is, verwijs je wat betreft de literatuur eerst naar het betreffende deel uit de Asser-serie. Deze verwijzing volstaat ook. Pas wanneer iets mogelijk niet zonder meer communis opinio is, verwijs je (ook) naar andere literatuur. Het spreekt overigens voor zich dat je in je processtuk geen bewering doet over ons recht zònder deze bewering te staven, tenzij de juistheid van deze bewering geheel evident (= nogal wiedes) is.

Volgens de regelen der kunst

Verwijzen naar literatuur doe je geheel conform de regelen der kunst (Auteur, Titel, druk, jaar, nr./blz.). Uiteraard moet je hierbij precies zijn. Al helemaal als je citeert – dit geldt ook voor citaten uit arresten/beschikkingen – mag je het niet nèt even (ietsje) anders weergegeven dan geheel conform de bron. Cursiveer je (bijvoorbeeld) een woordje terwijl dit in het origineel niet gecursiveerd is, dan vermeld je dat. Dit door (bijvoorbeeld) meteen voorafgaand aan het citaat, tussen haakjes te schrijven “cursivering toegevoegd:”, waarna je, na de dubbele punt citeert, hierbij gebruikmakend van aanhalingstekens  (“) en niet van apostrofs (‘). Hetzelfde geldt voor onderstreping en vetdruk.

Nieuwe Asser/Hartkamp & Sieburgh 6-II is verschenen

De nieuwe Asser/Hartkamp & Sieburgh 6-II, De verbintenis in het algemeen, tweede gedeelte is verschenen. Kortheidshalve gaat hierbij een link (N.B.: dat het déze link is, heeft uitsluitend als reden dat ik de betreffende attendering van die bekende boekhandel ontving).

Sjef van Swaaij, Advocaat bij de Hoge Raad – Sparringpartner voor advocaten (civiel appèl) – Onafhankelijk, eigenzinnig en gedreven – Doctor in de rechtsgeleerdheid

„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)