Foto.Bureau.juni.2016.Mr.

Foto Joost Moorman

Noviomagus. Ligt het anno 2016 nog voor de hand om op kantoor een stropdas te dragen?
Zelfs indien er voor vandaag geen bespreking met een opdrachtgever geagendeerd is en we gewoon lekker aan, bijvoorbeeld, een processtuk kunnen werken?

Ik heb bij meerdere kantoren gewerkt. Meestentijds droeg ik geen stropdas. Dit impliceert niet een politieke voorkeur die ik zou hebben. Ik draag nu eenmaal niet graag een stropdas. Het woord alleen al: stropdas.

Vind zo’n das gewoon niet handig en niet lekker zitten. Bovendien is een koffievlek zo gemaakt, en stomen is dan geen optie, althans niet als je vindt dat je uitsluitend zijden stropdassen moet dragen.

Waarom op kantoor een stropdas gedragen als je toch geen opdrachtgever treft?

Is het onzekerheid? Is het de gedachte dat een stropdas naar kantoorgenoten toe professionaliteit zou uitstralen? Eerder is het andersom, zou ik menen. Wie gewoon voor de inhoud gaat, hoeft het niet ’te hebben’ van een stropdas.

Of is het groepsdwang? Of conformisme?

Mogelijk is het slechts een kwestie van stijl/smaak.
Ik herinner me dat ik tijdens mijn stage bij een chique Haags kantoor op een ochtend in de lift stond, geen stropdas droeg, en dat een oudere compagnon zich liet ontvallen dat ik me „frivool” kleedde.

Intussen onderken ik dat het mede op een vleugje dwarsigheid terug te voeren is dat ik geen stropdas draag. Maar doorslaggevend is voor mij dat het gewoon relaxed is. Geen formeel gedoe, maar gewoon werken, alleen bezig zijn met de inhoud. Want het gaat om de inhoud.

Bij ontmoetingen met opdrachtgevers en bij andere gelegenheden dan?

Ontmoet ik een opdrachtgever, dan pleeg ik ook geen stropdas te dragen. Niet nodig. Voordeel is bovendien dat je geen onnodige afstand creëert.

Ook bij andere gelegenheden pleeg ik geen stropdas meer te dragen. Laatst droeg ik er wel een, bij een feestelijke en intussen tamelijk officiële gelegenheid, maar dat was slechts omdat ik wist dat de persoon om wie het ging echt vindt dat het niet dragen van een stropdas bij een dergelijke gelegenheid ‘niet kan’. Flexibel zijn misstaat niemand.

Ik beweer derhalve niet dat ik nooit een stropdas zou dragen, maar het is bij (hoge) uitzondering dat je mij met met zo’n das ziet.